Kolonia domów robotniczych (tzw. "familoki") leży w najbardziej wysuniętej na północ części miasta, będącej pierwotnie wsią o nazwie Żebracz (Żebracza) i została zbudowana około 1903 roku dla górników i pracowników nadzoru technicznego pobliskiej Kopalni Węgla Kamiennego "Silesia".

Na osiedle składały się 42 jednopiętrowe budynki ceglane, rozplanowane w 5 rzędach tzw. "rajach", z których jeden przeznaczony był dla urzędników. Osiedle wyposażono w studnie, plac targowy (tzw. kurzy rynek), fryzjernię, sklep, piekarnie, szopki na drewno, węgiel i przydomową hodowlę. W kolonii było 170 dwuizbowych mieszkań.