W dniach 4 - 6 lutego 211 Dywizja wsparta innymi jednostkami posuwała się przez teren Ligoty, gdzie na skrzyżowaniu doszło do walk radzieckich czołgów i niemieckich dział pancernych, była to ważna droga na Chybie. Opanowano też Międzyrzecze i Mazańcowice, zagrażając obronie Bielska. Rozwijający się w ten sposób manewr okrążający spowodował, że Niemcy 7 lutego, obawiając się zamknięcia w kotle opuścili silnie bronione pozycje w centrum naszego miasta.

W rękach Wehrmachtu pozostały jeszcze czechowickie przysiółki: Zbijów, Koło, Podraj.

10 lutego dywizja ta zajęła Zabrzeg, co dopełniło niemiecką klęskę na tym terenie.

11 lutego 1945 roku całe terytorium Czechowic i Dziedzic było wolne.

W czasie walk zginęło ok. 700 żołnierzy radzieckich i 472 niemieckich, ponadto Wehrmacht stracił 5 czołgów, 10 dział pancernych lub samobieżnych oraz wiele sprzętu artyleryjskiego i innego sprzętu bojowego. Z rejonu Goczałkowic, Zabrzegu i Czechowic zamierzano atakować w kierunku Chybia, Strumienia, Drogomyśla i dalej Cieszyna. Strumień, leżący na podejściach do Zagłębia Karwińsko-Ostrawskiego, Niemcy zamienili w punkt oporu. Na rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych OKH jego obronę wzmocniono 253 Dywizją Piechoty i 3 Dywizją Górską, które ściągnięto z terenów górskich Beskidu Śląskiego, gdzie radzieckie natarcie się zatrzymało.

10 lutego ruszył radziecki atak z naszego terenu na Zabrzeg i broniące tego obszaru 78 Dywizję Szturmową i 75 Dywizję Piechoty. Zastosowany przez Rosjan manewr oskrzydlający zmusił Niemców do odwrotu, który szybko zmienił się w ucieczkę w kierunku Mnicha i Strumienia.

W tym czasie żołnierze radzieccy, wśród których przeważali mieszkańcy azjatyckich republik ZSRR, przystąpili do plądrowania, rabunków i gwałtów na miejscowej, w przeważającej części polskiej ludności. "Wyzwoliciele" byli przekonani, że są to tereny niemieckie, bo leżą za Białą i należą do III Rzeszy. Dlatego zachowywali się podobnie jak ich towarzysze w Prusach Wschodnich i na terenach rdzennie niemieckich. Mieszkańcy Czechowic pamiętają nieokrzesane zachowania żołnierzy z pierwszorzutowych jednostek radzieckich rabujących i niszczących co się tylko dało.