Wideo-dnia: czerwcowe popołudnie nad rzeką Białką

Źródło Białki (lub Białej - obydwie nazwy są poprawne) znajduje się u wschodnich podnóży Magury w Beskidzie Śląskim, w Buczkowicach, na wysokości około 512 m n.p.m. W górnym biegu, po Wilkowice, rzeka początkowo płynie przez północną część Kotliny Żywieckiej, następnie stanowi granicę pomiędzy Beskidem Śląskim (na zachodzie) a Beskidem Małym (na wschodzie). Niżej, w rejonie Bielska-Białej, przepływa przez wąski pas Pogórza Śląskiego. W dolnym biegu płynie przez tereny Doliny Górnej Wisły, gdzie też w obrębie Czechowic-Dziedzic, na wysokości 242 m n.p.m., uchodzi do Wisły.

Przez wiele wieków Białka była rzeką graniczną - etniczną, diecezjalną i państwową, rozdzielającą historyczne tereny Śląska i Małopolski. Początkowo stanowiła granicę pomiędzy dawnymi diecezjami: wrocławską i krakowską, a od 1783 granicę diecezji tarnowskiej.