W ostatnim transporcie humanitarnym powiat bielski wysłał do Ukrainy buty wojskowe i żywność. Jak mówi Voronuk, na tira czekało mnóstwo ludzi, w tym matki żołnierzy. - Nasi chłopcy dostają od państwa wyprawkę na rok. Tymczasem buty po tygodniu, czy dwóch w błocie, śniegu i wodzie nadają się tylko do wyrzucenia - stwierdził Ukrainiec.

Powiat czerniowiecki, z którym współpracuje od lat powiat bielski to dotychczas jeden z najbezpieczniejszych regionów w Ukrainie. Leży na południowym zachodzie kraju, tuż przy granicy z Rumunią i Mołdawią.

- Dotychczas spadła na nas 1 rakieta rosyjska, która uderzyła w infrastrukturę energetyczną. Są przerwy w dostawach prądu, mamy problemy z ogrzewaniem oraz nauką w szkołach i na uczelni (brak Internetu), ale poza tym dzięki Bogu jest bezpiecznie - wyjaśnia Voronuk, który mieszka w jednej z czerniowieckich wsi.

Volodymyr Voronuk ma u siebie rodziny ze wschodu Ukrainy, które nie mają do czego wrócić. Uciekli z Mariupola i Bachmutu w obwodzie donieckim. To prawie 50 ludzi. Artykuły spożywcze wysyłane przez powiat bielski trafiają m.in. do nich. Puszki, chleb o przedłużonym terminie wartości, pasztety, czy zupy dostarczane są także na front. - Co sobotę wysyłamy kilka busów z żywnością, która trafia do Kicmania i na wschód, ostatnio głównie do miasta Bachmut, gdzie toczą się regularne walki - mówi Voronuk.

Ostatni transport udało się skompletować dzięki wsparciu bielskiego oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża i pieniądzom z partnerskiego powiatu Rhein-Erft w Niemczech. Starosta Płonka obiecał, że pomoc wysyłana do Ukrainy od początku wojny nie ustanie. Co teraz jest najbardziej potrzebne? - Odzież termoaktywna, śpiwory, buty wojskowe i żywność - mówi Voronuk.