[ZDJĘCIA] Stara Pijalnia w Goczałkowicach po remoncie!

Zakres kompleksowych robót obejmował m. in. naprawę oraz wymianę elementów konstrukcji, wymianę pokrycia dachowego (ze względu na stwierdzony zły stan zachowania), konserwację i wymianę części finezyjnej stolarki okiennej, wprowadzenie nowej posadzki, rekonstrukcję dekoracyjnego odeskowania w najniższej partii elewacji (pierwotnie ceglany wątek nie był przeznaczony do wyeksponowania).

Dokumentacja projektowa została oparta na podstawie ekspertyzy technicznej określającej stan zachowania poszczególnych części i elementów oraz określającej niezbędne wzmocnienia i wymianę zniszczonych fragmentów budynku, a także programu prac konserwatorskich poprzedzonych wnikliwymi badaniami konserwatorskimi i kwerendą archiwalną.

Jak widać na archiwalnych fotografiach i pocztówkach (często podkolorowywanych niezgodnie ze stanem faktycznym) kolorystyka budynku zmieniała się. Badania stratygraficzne potwierdziły występowanie siedmiu warstw chronologicznych i dziewięciu warstw technologicznych na poszczególnych ścianach elewacji oraz sześciu warstw chronologicznych i siedmiu warstw technologicznych na ścianach i suficie wnętrza budynku.

Elewacje budynku były wielokrotnie przemalowywane (najstarsze przemalowanie przed rokiem 1904 r. wprowadziło tonację ugrową zestawioną z niebieskimi i białymi elementami. Młodsze przemalowania były koloru liliowo-szarego, następnie w tonacji biało-niebieskiej z jasnobrązowym belkowaniem, ostatnia aranżacja wprowadziła z kolei kolorystykę biało-czarną).

Pierwotnie fantazyjnie docinane belki konstrukcyjne były malowane na kolor oliwkowo-zielony (wewnątrz budynku ich skrajne kanele wykończono na złoto), natomiast deskowanie ścian utrzymane było w kolorze jasnobeżowym. Dążąc do przywrócenia budynku do stanu historycznego zadecydowano o powrocie do tej kolorystyki pierwotnej.

Budynek Starej Pijalni położony przy ul. Uzdrowiskowej w Goczałkowicach-Zdroju wpisany został indywidualnie do rejestru zabytków pod nr A-1464/92, na podstawie decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach z dnia 7 maja 1992 r.