Taki pomysł zawnioskowali do burmistrza Czechowic-Dziedzic radni z Komisji Rozwoju i Rolnictwa.

Jednym z przystanków na proponowanej ścieżce dydaktycznej mógłby być dom przy ul. Nad Wisłą. Obecnie jest to siedziba jednej z czechowickich firm. W okresie międzywojennym mieszkał tam Zenon Różewicz - lekarz i społecznik. Na budynku znajduje się tablica, która upamiętnia postać Różewicza.

I choć Zenon Różewicz nie był rodowitych czechowiczaninem, to jego wielkie serce patrioty, społecznika i niezwykłego lekarza wpisało się w historię miasta.

Pochodził z Sanoka, gdzie urodził się 12 października 1891 r. Studia Medyczne ukończył w 1915 r. we Lwowie. Służył w armii austriackiej, a po wojnie podjął pracę w Szpitalu Okręgowym w Krakowie. Pod koniec 1919 r. został oddelegowany do Dziedzic, gdzie pracował w szpitalu wojskowym, który mieścił się w prostych barakach na dziedzickim rynku.

Doktor Różewicz, specjalista rentgenolog i chirurg, nie ograniczał się do pracy w lecznicy i udzielania pomocy w najbliższym środowisku. Jako gorliwy patriota służył pomocą powstańcom śląskim. Wyprawiając się nocą za Wisłę opatrywał rannych w Rudołtowicach i Pszczynie.

Zenon Różewicz przyjaźnił się i współpracował z Bronisławem Wachulskim, który w okresie międzywojennym był znanym działaczem dziedzickiego gniazda "Sokoła" i jego prezesem w latach 1928-1930.

Po likwidacji szpitala w roku 1922 kapitan doktor Różewicz został lekarzem zakładowym KWK "Silesia" i Fabryki Zapałek. Rok wcześniej ożenił się z pielęgniarką Julia Celtą.

Bardzo aktywnie udzielał się w życiu społecznym. Był znanym działaczem Macierzy Szkolnej Śląska Cieszyńskiego , Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" oraz Ligi Morskiej (na Dni Morza organizowane nad stawem "Kopalniok" sam preparował ognie bengalskie). Organizował Fundusz Obrony Narodowej, był honorowym członkiem Związku Powstańców Śląskich. Opiekował się również drużyną harcerską, do której należał jego syn Zenon.

We wrześniu 1939 r. wyjechał do Warszawy i z cała pewnością jako lekarz opiekował się w oblężonej przez Niemców stolicy rannymi żołnierzami i cywilami. Po powrocie do Czechowic został padł ofiarą niemieckiego okupanta.

W życiorysie dr Zenona Różewicza ważną datą jest 1 listopada 1939 roku. W dniu Święta Zmarłych wraz z gronem miejscowych patriotów wziął udział w  manifestacji na cmentarzu dziedzickim, podczas, której na mogile powstańców śląskich złożono wieniec z szarfą o polskich barwach. Ta jawna manifestacja polskości spotkała się z ostrą reakcją policji. Tydzień później - 8 listopada Rożewicz został aresztowany wraz z 75 mieszkańcami Czechowic, Dziedzic i okolic przez hitlerowców. Rozstrzelany wraz z innymi Polakami na tzw. Komowej Kępie (Bielsko-Biała) -13 listopada 1939 r.

W kilka miesięcy po wyzwoleniu, 23 września 1945 r., szczątki pomordowanych zostały ekshumowane i przewiezione do kościoła NM Królowej Korny Polskiej w Dziedzicach. Na dziedzickim cmentarzu odbył się manifestacyjny pogrzeb ofiar hitlerowskiej zbrodni. Szczątki złożono obok spoczywających tam powstańców śląskich. W tym samym miejscu, gdzie sześc lat wcześniej został złożony wieniec o polskich barwach.